Mensemensen! Wat nou mensen- en dierenrechten?

Een facebookoverpeinzing

[pas op : ochtendoverpeinzing ! ]
sliep uit en viel in ’t laatste stukje Vroege Vogels op radio 1, iets over proefdieren, proefdiervrij, rechten van dieren. En dat zo langzamerhand toch wel steeds meer het denken op dit vlak verandert en dat mensen niet boven dieren staan. (En dat over een paar jaar de norm wordt om dierproefvrij te werken, als uitgangspunt. )

Maar waarom zouden (bepaalde?alle?) (zoog?)diersoorten gelijkwaardig aan de mens zijn? En zijn (zoog)dieren dan ook gelijkwaardig aan planten? Waar – en waarom! – onderscheid je grenzen, en welke dan, tussen organismen, tussen diersoorten? Lees verder “Mensemensen! Wat nou mensen- en dierenrechten?”

Bezegeling

Het hart klopt maar
door, vooralsnog
en zolang laat ook het denken
het niet afweten
al kleunt het nog zo vreselijk mis
bij tijd en wijle
al leeft het op het laatst
op de sporen van verleden tijd

Ondertussen
is een kus nooit weg
van wie je vertrouwt.

Kletsnat

Met korte mauwen ging ik
– het was 4 augustus in de zomer –
in Holland op de fiets
een goed kwartier was het
naar m’n werk
waarvan bijna een minuut
in de regen, overvallen
door de zoveelste bui
nog net niet doorweekt
nog net droog ondergoed
– niet zeikenat –
een avontuur op maat.

 

Over eindigheid

Gedicht: Zoals het er nu naar uitziet, sterf ik uit, mijn denken, mijn voelen, en ook mijn genen, zelfs niet gedeeld, tot vrucht gebracht. De tijd schrijdt voort en schreit, zacht. Wie weet wat wat figuurlijke zaden ooit teweeg brengen. Ook dat kan verkeren.

Roeien met de riemen

In het licht van
al wat is opgetuigd aan
wetten, regeltjes, punten en komma’s
– in de drang naar objectiviteit
van gelijke gevallen, gelijk behandelen –
raakt rechtvaardigheid zoek
bij veronachtzaming van verschillen die er toe doen
van al wat toch niet gevangen kan
worden in de letter van de wet

Hoe lang nog is dat ’t minste van alle kwaden
van willekeur en kromspraak
van wie maar aan ’t roer staat
en de zaken slechten
al is het maar op punten en komma’s

Je zou ’t willen:
wijzen aan de macht en voor ’t zeggen
goden die alles wisten
en konden zien in ieders ziel

Maar die zouden ons niet overleven
Wellicht moeten de riemen vervangen worden
zo af en toe
en de roeiers gelijk.

De amoraliteit van de wereld, de evolutie en de werkelijkheid

Peinst weer ‘s, al dan niet raak, maar hoe dan ook er op los:

Het komt wel ’s voorbij, dat het in de natuur écht niet alleen maar een harde strijd is, niet alleen maar evolutie op basis van “survival of the fittest”  (overleving en voortplanting van de meest aan de op het moment geldende omstandigheden aangepasten), niet alleen een kwestie van eten en gegeten worden, niet alleen maar zelfzucht etc.; en dat (vooral?) buiten de menselijke soort organismen, soorten veel meer samenwerken, samen leven…. – vreedzaam, ideaal, zo lijkt dan wel de suggestie te zijn.

Nu leeft elk mens zelf ook heel erg samen met allerlei micro-organismen op zijn huid en ook inwendig… En heeft die grotendeels nuttige micro-organismen ook nodig. En ook bij mensen hebben veel mensen veel voor elkaar over, al is dat ook vaak, zo niet veelal, selectief en beperkt tot diegenen met wie men zich min of meer verwant voelt. (gevoelens zijn toch wel een aparte “uitvinding” van de evolutie) Lees verder “De amoraliteit van de wereld, de evolutie en de werkelijkheid”

Zoekt en gij zult vinden?

“Zoekt en gij zult vinden”. Zo’n uitspraak die suggereert, dat zelfs als je niet vindt wat je zocht, dat wat je vindt dan toch altijd waardevol is, dat je er iets aan hebt, dat het van betekenis is, dat het, uiteindelijk, zinvol is, zin geeft…. Onzin. Alsof degenen die zoeken en nooit iets zinvols vinden en wellicht daaraan bezwijken niet bestaan…. O ja, wellicht kan iets wat je onbedoeld vindt, zelfs dus een tegenslag of wat, je zin geven, in diepere zin of gewoon maar in de zin van motivatie om verder te gaan. Dat neemt niet weg dat dat per se zo uitpakt.

Toeslagen. Schattig?

Wist je dat, over toeslagen (huur- of zorgtoeslag, kindertoeslag/kindgebondenbudget, kinderopvangtoeslag), dat je je inkomen niet alleen tijdens het jaar zelf opnieuw hoger moet inschatten als je in de loop van het jaar meer inkomen krijgt, maar ook dat je uiterlijk aan het begin van het jaar daarop dan nóg een keer je inkomen nóg hoger zou moeten zetten, omdat je dan een heel jaar lang dat nieuwe hogere maandinkomen hebt in plaats van alleen een deel van het jaar? En als je dan tijdens dát jaar nog weer een hoger inkomen krijgt, dan blijf je dus aan de gang met steeds maar weer opnieuw schatten, schatten en schatten….. Lees verder “Toeslagen. Schattig?”

Geput

Je valt in een omhelzing
in tranen
Je wilt niet alleen zijn
met je verdriet, met je vreugde
of je gaat al al te lang geharnast
en je weet niet meer
hoe je je dorst lest.