Foto's en andere waar
Het vliegt je om de oren:
de spreuken en gezegdes
de zalven en diëten
de coaches en de inzichten
en niet te vergeten de pillen
en boeken vol selfcare
ontspanning op bestelling
ontlading in een veilige omgeving
samen, eventueel in het groen
je grenzen verleggen
Eenmaal, andermaal? Verkocht!
Zou de paus wel echt geloven
in god en satan, in hemel en hel?
En de martelaar, zelfmoordterrorist?
Die ook?
Altijd maar zo zeker weten
zonder ooit maar een barstje
in hun weg van geloof?
Zo hard, zo broos
Wat moet je dan ook
anders dan buigen of barsten
tegen een wereld en de mens
die alleen al door zijn bestaan
getuigt van tegenstrijdigheid?
Barsten van onverzoenlijkheid en haat
tegen, tegen, tegen alles en iedereen
behalve wie op jouw standpunt staat
Waar ben je
als je je geloof achter je laat?
Ogenschijnlijk, onwaarschijnlijk
droog ligt het land
aan mijn voortschrijdende voeten
houd ik mijn tranen binnen
en mijn adem in
hartklop voor hartklop
Zand en steen vergezellen me op
weg naar een volgende oase
waar ik voor even mijn dorst mag
lessen voordat ik het groen weer achter
laat en ik weet wel, te laat
dat dit het land is van mijn dromen
gewrocht van eigen vlees en bloed
en hersenspinsel, getekend zicht. Wellicht
ga ik beter blind en op de tast
dat ik dan een hand kan geven
en mijn hart
dat ik jullie stemmen hoor
misschien zelfs van jouw mond proef
waar het gras dan altijd groen is.
Nee, niet daaronder, begraven onder
asfalt of beton, of onder klinkers van de straat
En als ik omzie, dan keer ik niet weerom
al sta ik stil terwijl ik voortga
of ga ik voort terwijl ik stil sta
– de tijd mag het weten
De horizon lonkt niet
De grond lijkt nog vast onder mijn voeten
In de ochtend mag ik vogels horen
’s avonds zwaluwen zien scheren boven het watervlak
Door mijn verrekijker zie ik alleen maar zwart
het zwart van de doppen voor het glas
Ik haal die er niet af
tracht mijn ogen maar uit te kijken
als ik niet slaapwandel
en het leven droom.
Waar nog geen woorden
waar nog geen streek is gezet
geen begin van een beeld
is er wat er is
geen chaos, geen leegte
noch ruimte, noch vrijheid
en daar heb je het maar
mee te doen
en dan maken we maar woorden
– van geloof, religie, politiek
van liefde en begeerte –
beelden en muziek
geuren
Kunnen we eigenlijk wel zonder kleuren?
Kom dichtbij
Of nee, toch maar liever niet
Kom, laten we een terrasje pakken
Of nee, toch maar liever
waar rust is
elkaar ontmoeten
en dan ook maar meteen
met huid en haar elkaar
nog net niet
opvreten
dat het een lieve lust is
Of nee, toch maar liever niet.
Als het steeds maar alleen
volhouden is, of dat nu is
aan de oppervlakte, of dat dat
de bodem is waarin dat wortelt
wat vrucht draagt
– als het al tot bloei komt –
als het idee is dat het allemaal
wel goed komt
in ieder geval
bij het slotakkoord
als de bodem niet gevoed wordt
licht, water, warmte in het niet
vallen bij opgezette stekels
bij een huid van leer
als het hart van hout versteent
da’s nait te best .
#pizzaenwijn #morgenweereendag #overdrijvenisookeenkunst
Als de rivier dan droog valt
kan ik dan wel oversteken
naar de overkant? Of rest
dan alleen een vlakte
en was dat leven altijd al een brug te ver?
Zonder glas zie ik zo scherp niet
Wazig zou ik voortgaan
Wellicht is dat wat mij past
Net genoeg heb ik wel weet
van wat ons beweegt
– zo verwant ben ik wel aan jou –
net genoeg om teveel te zijn
en maar te blijven schipperen
aan de oever en de kust.
Oh, een dwarrelend blaadje in de wind
Of, of is het toch een vlinder?
Ja, het is een vlinder; prachtig
Toch zijn die vlinder en ik gelijk
dwarrelende blaadjes in de wind
al dwarrelen we niet gelijk
en vlinder ik toch heel anders
met mijn eigenste hoofd
op mijn eigen benen
min of meer.