Keer

Ik min jouw schede
de plooien, de mond
die zich vochtig opent
voor mijn tong

Ik min jouw borsten
waarvan je tepels
zich oprichten
onder mijn cirkelen

Ik min jouw lippen
die vanzelf vaneen gaan
als ik zachtjes
met de mijne sabbel

Ik min jouw voeten
die je dragen
en heb lief
elke kromme teen

Ik min je ogen
als je me aankijkt
verdrink ik
en gelijk ik levensgroot.

 
 
 

Eén antwoord op “Keer”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *