Als bloemen bloeien in duizendvoud
het oog verzadigd van hun kleur
heb ik toch maar oog voor één
die al de bloemen doet verbleken
die de adem beneemt en vruchteloos
elke poging haar te snappen
zo ijlings, vluchtig ze beweegt
zelfs als ze zich vlijdt in het gras
is er geen houden aan
Liever laat ik haar vrij gaan
vlieg ik met graagte met haar op
raken onze vleugeltippen
vouwen zij zich om elkander heen
kussen onze lippen
voor een moment of twee
met z’n twee
is de hemel niet meer
dan wat losse letters.