De dood is nog ver weg
– ga ik vanuit, vooralsnog.
En al heb ik dan geen whiskeyglas
– noch whiskey om te schenken –
het gemoed wil overstromen
over de rand en vloeien
al heb ik dan geen glas
waar ik ’t leven uit drinken mag
ook met lege handen mag ik
Met lege handen mag ik
mijn schreden richten
zelfs doelloos
zelfs stil
mag ik
Alles mag
van de wereld
zelfs al zeggen ze van niet
Zonnen en manen
laten het onverschillig
– van de meesten is het licht
nog onderweg, al zijn ze weg –
of ik leef en wat ik zoal vermag
in die leegte
verluchtigd met leven, met elk deeltje
wat ook maar beweegt
Wat je ook beweegt:
de troost is schraal
als je haar van buitenaf beleeft
Van binnen is het een ander verhaal
een verhaal, inderdaad.
