Doet de werkelijkheid, de waarheid er nog wel toe?

Dit nav item op radio 1 over colorblindness, colorconsciousness en genderswapping in film(casting) [ kleurenblind, kleurenbewust en sekseomwisseling ].

Bijvoorbeeld tav. de vraag of films (of toneelstukken, of verhalen in welke zin dan ook) (historisch) accuraat moeten zijn, of verondersteld worden historisch accuraat te zijn. Ik zou dat nog breder trekken tot de vraag in hoeverre verhalen – als je pretendeert of wilt dat een verhaal klopt met werkelijkheid – ook qua mensen die figuren, personages verbeelden, dan accuraat zouden moeten zijn: wit is wit, zwart is zwart, een homo is een homo, een man een man, een vrouw een vrouw, een travestiet een travestiet (al is niemand natuurlijk ook maar één etiket ! en is soms het onderscheid tussen het één of het ander ook vloeiend).

Het punt is, wat mij betreft, dat bv. in het geval je pretendeert dat een stuk een historisch drama is en géén historisch fantasie drama, dat je dan ook tracht alles zo historisch accuraat mogelijk neer te zetten, inclusief dus uiterlijkheden van personages. Dan hoor ik het argument voorbijkomen dat weet ik niet hoe vaak (in het verleden, maar zelfs nu nog) verhalen vaak “witgewassen” zijn en “wit” worden neergezet, dwz. dat de verbeelde werkelijkheid zo wordt verdraaid dat vooral de witte mens (mannen, voordat het feminisme aan kracht won) zich er in kon/kan herkennen.

Maar als je die verdraaiing van de werkelijkheid verkeerd vindt, dan is het toch ook raar om dat dan als argument te gebruiken dat we nu dan die werkelijkheid best kunnen en mogen verdraaien door bv. kleurenblind casten of sekseneutraal casten.

Lees verder “Doet de werkelijkheid, de waarheid er nog wel toe?”

Ingewikkeld? Een EU 2.0 !

peinst: hoewel het praktisch gezien vast wel wat voetjes in de aarde zou hebben, zouden de Europese landen die eigenlijk af willen van bv. een land als Hongarije “gewoon” zelf allemaal tegelijk uit de bestaande EU kunnen stappen om meteen daarna zelf een EU 2.0 op te richten; om daarbij dan wel meteen die lacune te ondervangen dat landen nooit uit de gemeenschap gezet kunnen worden, ook al houden die landen zich helemaal niet meer aan de regels etc. op basis waarvan men dan ooit is toegetreden.

Die nieuwe EU 2.0 zou bv. in de statuten kunnen opnemen dat bij overgrote meerderheid – zeg bv. 80 of 90 % v.d. lidstaten – een land wel degelijk uit die EU 2.0 gezet kan worden, als zo’n land zich niet meer houdt aan de regels en (voor)waarden die zijn afgesproken en waar zo’n land ook voor heeft getekend.

De oude EU zou dan wellicht nog even blijven bestaan uit een land of 1, 2, 3 maximaal, denk ik zo en daarmee een schim van zichzelf, een relict.

Goede vraag!

waar ik langzamerhand echt een pesthekel aan heb: “Dat is een goede vraag.” Je wordt langzamerhand dood gegooid met goede vragen, als je het allemaal zo aanhoort.