Foto's en andere waar
De baard, mijn baard
al is ie kort van stof
kijkt me in de spiegel aan
elke ochtend en spreekt
in grijs en wit van jaren
van voorbije tijd
en hoeveel er niet nog zijn te gaan
Gedistingeerd, dat kun je zeggen
of hoe het afkleedt met gezag
maar vooruitlopend op de rimpels
en de stramheid van de ouderdom
blijft het de vraag of ’t genoegen doet
al blijft ie groeien, zij het wit, zij het grijs
alsnog een teken van leven
terwijl ik al kaler wordt
brengt het mij ergens en van de wijs.
Ik weet het goed gemaakt
Alles komt zo op zijn tijd
De sneeuw en de sneeuwklokjes
De laatste wintergast weer naar het noorden
De krokussen en de narcissen komen heus
nog wel weer dit jaar
Komen zacht aan in felle kleuren
Houd ik het voorlopig nog even hier bij
En pluk de dag
Laat de bloemen voor wat ze zijn.
In het hart van de nacht, verweesd
dwalen zij met vrees, opgezweept
dansen zij het meest
en verdronken in de nacht
zij die verder gaan, die verder gingen
daar is zelden één die lacht
Zij die hun maskers hebben afgelegd
in elkaars ogen, woord, gebaar
in het donker komt de werkelijkheid tot recht
met die andere mensen in het licht
levend en wel aan de andere kant
van de aarde uit het zicht.
Ik kende hem vluchtig
en nog vluchtiger als haar
Etiketten als man en vrouw
blijven beperkt en ook wat raar
Hoeveel meer zijn wij ieder niet
Hoeveel gelijk we ook allen zijn
toch anders
met de genen die we kregen
met de geschiedenis achter onze kiezen
Die voor deze mens uitmondde in plotse dood
Men noemt het zelfmoord
Een keten van gebeurtenissen
die ons idee van zelf, van vrijheid stoort.
Toeval of juist helemaal niet
het komt op hetzelfde neer:
dat ieder van ons
niet minder is, noch meer.
