Beschavingen, schaalgrootte en verval

In de herhaling: de geschiedenis van de mens is de geschiedenis van toenemende schaalvergroting

Eén van de tekenen dat een beschaving op z’n eind loopt: waar rechtspraak gaat boven rechtvaardigheid, uitzonderingen niet meer de regel mogen bevestigen, waar voor alles een regel wordt bedacht (of dat men dat althans probeert). Met als gevolg dat meer en meer mensen bezig zijn met die regels, in plaats van voor het welzijn van de samenleving.

Een ander teken is natuurlijk uitputting – overschrijding – van de natuurlijke hulpbronnen, en grenzen, dat dan uiteindelijk hard terug slaat op die beschaving zelf.

Nou zitten we eigenlijk onderhand wereldwijd met wat je “westerse” beschaving zou kunnen noemen, of de technogische, of de consumptieve of de combinatie daarvan. Waar vroeger een beschaving toch wat beperkt bleef tot een (klein) deel van de aarde, omspant de huidige consumptief technologische (de “westerse”) de hele aarde, houdt de hele aarde in zijn greep. (terzijde: de olympische spelen zijn in alle opzichten westers, met alle vlagvertoon, de vlam, de competies, de zogenaamde verbroedering, de muziek, de beelden – niet dat het niet mooi is hoor) Was het vroeger dan ook niet zo erg – voor de aarde en al z’n bewoners iha en de mens ihb – als een beschaving het onderspit delfde, weer in de marge geraakte, dan betekent de teloorgang van de huidige beschaving dat wereldwijd alles en iedereen in de marge geraakt; vul zelf maar in wat die marge inhoudt…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *