Blaas een sprookje

Al vingerknippend op de maat
weet ik geen maat te houden
elke minuut komt weer te laat
de noten klinken, ze zouden

me de tijd doen vergeten
kon ik de rij glazen niet meten

maar ’t is niet de drank
die me naar ’t hoofd stijgt,
maar jouw arm in glacé, dank
jouw lachende mond zich neigt

naar mij terwijl we zwieren
buiten de tijd om de tijd
van ons leven vieren.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *