Een jaar voorbij, nacht voor nacht
De dromen die liggen in duigen
Herinner me die avond en het moest
het moest toch goed komen, beklijven:
alles op losse schroeven is niet te behappen
Wat gelukt leek, valt niet meer op te tuigen
Nu rest er niet meer dan de scherven
op te rapen, het stof daalt neer, dat moet
Verder en verder gaan we
Hoe dan ook is het niet zover
dat hartzeer en geluk hun einde vinden.