Een koud staaltje van

Woorden schieten te kort
waar op dat wereldtoneel
degenen het woord voeren
die het beperken tot het recht
van de sterkste, van het eigen
gelijk, met macht omgord

die geen zier geven
om ’t welzijn anders dan van hen zelf
om van oprechtheid niet te spreken
uit op eigen gewin, garen spinnend
bij chaos, bij verdeeldheid ongeacht
wat dat ook maar kost aan levens
in figuurlijke of zelfs letterlijke zin
zolang ze hun eigen zin
maar krijgen, hebben, houden

Zou je voorbeelden van despoten
willen uit de geschiedenis van de mens
het is weer makkelijk monsters te nemen
de laatste tijd.
.
.
.
.
[ nav. ontmoeting Zelensky met Trump en de zijnen 28 feb. 2025 ]

Wee niet je gebeente

Ik zal voorbij gaan
– over en uit –
één van de weinigen
(maar toch nog veel in absolute zin)
waar niemand een traan over zal laten
aan wie na een tiental, vijftigtal jaren
geen herinnering meer beklijft
zonder nageslacht
met verre familie die echt wel heel ver is
– anders dan in verdwaalde woorden
misschien op het “net” of hoe dat ook bestaat dan

Maar hé, Napoleon, of een Gandhi, of een Jezus
ook zij zijn er niet meer en het zal hun
allemaal worst wezen en zelfs dat dus niet
bij ontstentenis van leven

En dan is er ook nog dat gegeven
dat na een seconde al
niemand adem hapt na verscheiden
en na een eeuw of wat
alleen van de meest bekenden
het gefabriceerde beeld nog voortleeft
– meer of vooral minder –
al zou die zich daarvan omdraaien in ’t graf.

Even wel

Zo erg is het niet
dat Sinterklaas toch niet bestaat
een sprookje een sprookje blijkt
als het met geven gaat gepaard

Een verhaal, theater spiegelt
als het goed is
het één en ander voor
wat zich anders niet eenvoudig kennen laat

Verhalen van minder allooi
daar stinkt men in.

Als het hout snijdt

Bel me maar
als Groenlands ijs is gesmolten
of in het onwaarschijnlijke geval
als ijsberen kunnen dansen op de noordpool

Bel me maar
als de Rijn is droog gevallen
of anders, heel misschien, wanneer
een elfstedentocht verreden wordt

Bel me maar
als de Amazone een woestenij is
of, mocht het zover komen
als rijkdom alleen nog iets is van puur natuur

Eén januari tweeduizendvijfentwintig

Voorbij is de jaarlijkse jaarwisseling
en nog steeds draait de aarde door
En of wij doordraaien? Dat is de vraag
Al doen we nog zo gek
al brengen we zoveel voort
aan lelijks en aan schoons
ons verhaal is voor nu
en met een open einde
vooralsnog.

Stel

nou eens
dat een Taylor S.
dat een Albert E. of een Isaac N.
dat een Vincent Van G.
dat een Johan C.
of voor hetzelfde geld
een Stromae, een Bach of Vivaldi
een Edith P.
toch niet hetzelfde zijn of waren
als hun waren,
die voortleven, vooralsnog
bij de gratie van ons onderscheid

– wacht, laat ik Marco B. niet vergeten.

Ontmoet

Mocht
je me raken
al zie je er niet uit
al ben je niemandal
al loop je op je laatste benen
dan vliegen we toch
op en vervluchtigt alles niet ter zake
en weten we niet meer
van me dit en me dat
en is alles opgelost

Alles in ogenschouw

Het balkon is daar
en het uitzicht
aan de rand van de stad
– Groningen, het Hoornsemeer –
De zon schuift voorbij
mijn zuidkant en mijn westen
soms verborgen, vaak toch even zicht-
baar, tig fusiebommen zo ver weg
zo groots en zo lang achter elkaar ook nog
dat ik mij verheugen kan
in mijn eigenste warmterekening
waar de rillingen
mij van over de rug lopen
figuurlijk.

Gemene deler

Bij gebrek aan
wat lieve woorden zo nu en dan
een kus of wat
een grap die wordt verstaan
gedeelde lach, tranen
al dan niet met tuiten
een fluistering dicht bij het oor
een roep, groet, over straat

wat toch iedereen
wel kent, belieft
Zo verschillend zijn we niet
al zijn we stuk voor stuk alleen
en enig en wat dies meer zij bovendien.

Dus, over macht gesproken

* “Kijk, natuurlijk gaat het om macht. Maar niet om de macht per se. Niet macht om de macht. ”
– “Ja, klopt. Je moet nu eenmaal macht hebben om je doelen te kunnen verwezenlijken.”
. “Je moet macht hebben om invloed te kunnen hebben op de wereld.”

* “Wat dat betreft zijn we het helemaal eens”,
zei de rechtse autocraat tegen de links radicaal en de gelovige fundamentalist.

– “De meeste mensen weten ook helemaal niet wat goed voor hun is.”
* “En dus moeten we soms wel harde maatregelen nemen.”
. “En soms moet je het onkruid wieden, zodat de tuin kan bloeien.”

* “Nee, het gaat ons écht niet om de macht. Wij zijn geen machtswellustelingen of zo, Maar het is nu eenmaal de harde realiteit, dat je wel macht nodig hebt wil je iets bereiken. ”
– “Het doel heiligt de middelen.”
. “Hé, dat jij het woord heilig in de mond neemt. Ik dacht dat ik degene was die de hemel op aarde wil brengen.”

* “Willen we dat eigenlijk toch niet allemaal?”
– “Trouwens, brood en spelen zijn natuurlijk wel belangrijk. ”

* . “AMEN.”