Ach, laat mij dansen
maar niet té
niet teveel bewegen
maar wiegen, met ogen dicht
dat ik wordt gedragen
dat we samen hartzeer laten varen
en verkeren in golven zelf
van water en vuur, van lucht, van aarde.
Het succes van internet en AI
peinst: zou het (binnenkort?) nog zover komen dat welk bericht dan ook – zij het tekst of (bewegend) beeld – via internet verspreid juist in beginsel niet meer geloofwaardig is? Zou een soort “digitale stempel van betrouwbaarheid” dan uitkomst bieden? Ik vraag het me af: te veel mensen vertrouwen al niet meer bronnen die meestentijds, voor het merendeel, betrouwbaar zijn, en die dan ook best bereid zijn om gemaakte vergissingen of fouten recht te zetten. Misschien gaat internet en kunstmatige intelligentie wel aan z’n eigen succes ten onder. Misschien dat uiteindelijk niets anders rest dan de werkelijkheid zelf die dwalingen en handelen daarnaar hardhandig terecht wijst, die de dwaalgasten op hun dwaalwegen doet verkeren dan wel daarheen stuurt waarvan geen terugkeer meer mogelijk is. Tegen welke prijs, dat blijft de vraag.
De geboorte van enig ik
Wanneer, wanneer
werd ik ?
Toch niet toen, toen
anderen, vooral mijn moeder
en mijn vader
dat baby’tje benoemden
en niet anders konden
dan het als nieuw mens
al was het nog maar klein
Was het misschien
pas toen het met enig woordje
werd geboren
en als ik dan verder door het leven ging?
Mens erger je niet
Langzaamaan
daalt het in: het besef
dat ik toch niet honderdenvijftig
zal worden, laat staan
nog ouder. Maar honderdenvijftig
leek mij eerder al de eeuwigheid
– dan was ik nog jong tot zo’n honderd
Langzaamaan acht ik de kans wel heel klein
Zo realistisch ben ik wel
En voordat het klimaat echt harde noten kraakt
En dan heb je ook nog al die bommen
en granaten – om met de kapitein te spreken
– die van Kuifje –
en je zou er met hem nog één
en nog ééntje dan
op heffen, ladderzat
Geweld en geweldig: zo dicht bij elkaar
en dat terwijl de wereld, onze wereld
echt maar één keer voorbij kan zijn
voordat die dan over is en uit
En mijn wereld? Laat me nog even
nieuwsgierig zijn
en wie weet
gooi ik nog dubbel zes.
Over uniekheid en gelijkheid van de mensen
Waar men zoal troost in vindt: in het feit dat ieder mens uniek is én in het feit dat iedereen juist heel veel deelt, dat wil zeggen, in bijna alles ook weer juist hetzelfde is en dat alle verschillen juist niet zo belangwekkend zijn. Zelfs een heel identieke eeneiïge tweeling is niet uniek – anders waren het geen twee…. En zelfs het meest unieke individu lijkt toch wel heel veel, zowel gewoon biologisch etc als psychisch op mensapen, en zelfs op welk ander organisme dan ook, als het gaat om bv. de essentiële eigenschap van leven om zich te willen voortplanten, zij het individueel, zij het als onderdeel van de eigen soort en in die zin bij te (willen) dragen aan de instanthouding van de soort.
We zijn allemaal gelijk. Iedereen is uniek. Toch wel grappig dat men in zo verschillende beweringen, zo op het oog tegenstrijdigheden, juist troost en betekenis vindt; terwijl allebei de beweringen in zekere zin (!) (dus niet in absolute zin) waar zijn. Maar de behoefte aan zekerheid kan moeilijk leven met nuance, met gradaties. Dit terwijl de werkelijkheid één en al gradatie is, zelfs welbeschouwd zonder grenzen is; ook al zijn onderscheidingen, zij het – per definitie – subjectief, maar net zo goed mogelijk en bestaanbaar; zoals een spiegelbeeld weliswaar niet het beeld zelf is, maar evenzeer werkelijk (een spiegelbeeld).
[ maar ik dwaal af, voor zover ik al niet dwaal. #goedenachtslaapwelgoedemorgen ]
Nog immer, altoos
Ja! Nee! Wellus! Nietus!
Het komt op me af
nieuws, meningen
beargumenteerd of niet
goed of slecht over wat
goed zou zijn of slecht
en achter elk woord gaat
belang schuil en geen idee
meer hoe het kaf van het koren
nog te scheiden, om nog maar ‘s
woorden te bezigen uit de goeie ouwe tijd
die denk ik ook nooit heeft bestaan:
vertrouwen kwam altijd al te voet
en ging te paard
alleen zijn er nu zoveel mensen meer
die ook nog ’s per persoon
tig keer zoveel woorden
de wereld inslingeren
nu de boekdrukkunst is uitgevonden
en nog zoveel meer
sinds de laatste ijstijd.
[ Schrale troost:
feiten trekken altijd aan het langste eind
al kan het heel lang duren
voordat de werkelijkheid zelf degenen logenstraft
die echt handelen in weerwil
Over water lopen
zoals gewoon over aarde
zonder enige verlichting
van bijvoorbeeld een luchtballon
of enig andere kunstgreep vandien
daar wens ik u veel succes mee ]
Gewis
Wist je dan niet, Job
dat je elk moment anders
had kunnen kiezen, anders
had kunnen doen en je leven
een andere wending had
kunnen geven
Dat idee, mijn beste
is me niet vreemd
Zelfs zou het waar kunnen zijn
mocht er zoiets zijn
als een ik dat alles even kon pauzeren
alles in ogenschouw nam
voordat het beslissingen nam en dan
handelde naar eigen dunk
Welbeschouwd is dat alles zo
onontkoombaar ogenschijnlijk
zoals een spiegelbeeld je aankijkt
bij de gratie van het beeld
denk ik,
zo de onvermijdelijke woorden
van zich doen spreken.
Armoe troef?
Zo erg is het nog niet
als je maar iets hebt gegeten
honger je bijkans beneemt
en zelfs dan
als je je nog samen weet
niet geheel alleen
Zo erg is het nog niet
als je gewond bent, of ziek
als zelfs je been eraf ligt
– om maar wat te noemen –
als je je geholpen weet
vooruit kan
al is het gemankeerd
maar je staat er niet alleen voor
– makkelijk gezegd
voor wie dergelijke ellende niet is beschoren
– te makkelijk, vergoeilijkend, schikkend gezegd
voor wie er mee te kampen heeft.
[ peinst verder:
Dat mensen in goede doen kan worden verweten, dat het makkelijk praten is als je in goede doen bent is één. Zelf vind ik, ten tweede, ook, dat velen die een sober leven verheerlijken, vanuit een positie van, laten we zeggen, best wel financieel beperkte omstandigheden, daarmee hun onmacht en/of dus hun beperkte mogelijkheden iets van zin geven; en ja, die beperkende omstandigheden kunnen best ook wel mooi betekenisvol zijn en zin geven etc..
Maar a) het komt degenen die het juist wel heel goed hebben goed uit, dat minder bedeelden zich op die manier schikken
en b) ook voor die vanuit bepaald opzicht dus minder bedeelden, komt het ook wel goed uit voor hen zelf, dat de mindere omstandigheden als zelfs misschien wel beter worden ervaren, zodat men zich niet gefrustreerd en/of onmachtig of zelfs ellendig hoeft te voelen oid. vanwege de eigen omstandigheden…. ]
Nav. “ons” Wilhelmus
Vrij onverveerd
bewandel ik niet mijn levenspad
Moedig ben ik vooral
als ik tevoren niet nadenk
over het ingebeelde lot.
Echt (?) Waar (?)
Je loopt altijd al
over zogenaamde vaste grond
die je zelf schept
geboetseerd uit stof en ideeën
gekregen, mee gekregen of zelf
bedacht tot luchtfietserij aan toe
waar niets is
anders dan houvast
het liefste niet alleen en wel gedragen
in vrije val altoos
val je nooit te pletter
[Ook een spiegelbeeld is echt
al is het niet het beeld zelf ]
Open einde
zogezegd