Geplaatst op door Job Antoine

De wind draait de wieken, stenen malen

De vloer ligt effen onder mijn voeten, gevlamd
hout houdt mij op de aarde, ik reik
naar de zwaarte in mij, zwevend
in het gezelschap van velen
de zee is altijd dichtbij en de golven
laten zich niet weerhouden.

–

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *