Zit ik zonder woorden, ben ik sprakeloos
dan sta ik er toch voor
en ga los, dat men stupévet
voor een vet accompli wordt gesteld
en ik er een punt achter zet
Ben ik uitgeteld, niet welgesteld
leg ik mij bij mijn lot niet neer, hoezeer
onverbiddelijk die loterij van staat ook is
ik loop mijn leven toch niet mis
En ook al zie ik nergens een einde
aan de vorm zal het niet liggen
die verandert met de dag en elk uur
terwijl de inhoud onverminderd door-
gaat, tot in het oneind’ge, is het wat zuur.