We turfen en meten heel wat af,
proberen zo te scheiden het koren van het kaf,
maar vergeten de beperkingen van de maatstaf
Het oorspronkelijk doel blijft zo veraf
Zoveel dingen als je meet,
het verband is wat men al te gauw vergeet
Wie zegt dat het belangrijkste waar het om gaat
iets is wat zich makkelijk in percentages meten laat?
Om maar niet te spreken van objectiviteit
Kiest men alleen voor wat simpel lijkt,
daaronder kan vallen, wat kan worden geijkt
Nu vraag ik me af: Waar dat toe leidt?