Letterlijk genomen in een wereld gekomen
schijnt die in mijn ogen
rechttoe rechtaan, vroeger, nu en later
en zelfs de aarde is plat
zo lang ik niet zit in een reuzenrad
voel ik me als een vis in het water.
En ook al weet ik van gekromde ruimtetijd,
die zich uitbreidt, in een ruimte van niets uitdijt,
een al dan niet eindige oneindigheid in de schoot van god,
dan weet ik ook, met die woorden vang je bot:
De grote wereld zo plat als tweedimensionaal
of één van overstijgende trap, een niet te bevatten verhaal.
Laat staan dat er meer dan één van is,
dan is er met de getallen 1, 2, 3 iets goed mis.