Oeverloos

De bodem van de zee, ik ken die
slechts van vlakbij de kust
maar ik hoorde de schelpen fluisteren
kus ik het ongeziene, de diepte
mag roepen wat zij wil
ik laat me op haar drijven
aan het oppervlak wissel ik
een kus uit en meer
voordat zij, de meermin, onder duikt
en we verbonden blijven door gemis.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *