Als “we” nou ’s allemaal alle tegenwerpingen die geënt zijn op de persoon ’s weg zouden gummen, aan voorbij zouden kijken, wat zou er dan nog overblijven? Tuurlijk, ook ik heb last van al dan niet figuurlijk kippenvel of zelfs maagsamentrekkingen bij bepaalde (politieke) figuren, maar dat neemt niet weg, dat ik niet als kotsende figurant of zo onderdeel wil vormen van een massa die puur door massa het gelijk wil beslechten.
Iemand belachelijk maken geeft ontlading van persoonlijke spanning en rust – waarom neem je anders überhaupt de moeite om iemand belachelijk te maken? Nah, behalve dan dat door als één van de velen zo iemand opzij te zetten, dat je dan inderdaad zowel je eigen behoefte aan gedeeld (on) genoegen bevredigt, als ook dus dat, stompzinnige, opbouwen van de, platte, macht van de massa – dat niet eens de meerderheid hoeft te vormen – los van goede argumentatie.