In geen velden of wegen een madelief
al scheelt het niet veel zo blij
ik uit mijn ogen kijk, dat de lente
dwars tegen alle winden in
in mijn hart ontspringt
en je meeneemt naar de tuin
waar je in de bonen bent
waar de vruchtenbomen bloeien
het water je in de mond loopt
met kussen lessen we er onze dorst.