Schuldig aan onschuld

Toen ik ooit ter aarde kwam
werd geboren uit moeders schoot
het leven mij  meteen verdroot
drankzucht zette mij in vuur en vlam

aan de borst gelegen zoog ik stug
slapen, drinken, huilen en soms kort
wakker en tevree, dat jaar ging vort
ging ik al te snel over de brug

waar ik uit mijn doppen keek
om de liefde te bespelen
en desnoods de boel onder zeek

met slechts mijn onschuld om te delen
ik de tijd zo toch de baas bleek
wil het daaraan wel eens schelen.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *