Uitgestrekt (II)

Viel als een blok, het restant
van een eens zo jonge loot
word ik opgenomen in je schoot
heel en al bij zinnen, ’t verstand

voorbij, stijg ik uit boven mijzelf
houd me vast, maak ik je vast
even licht, ik het onderspit delf.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *