Van je ene, tweeë, drieë, steeds hoger
gaat de schommel. "Hoger, hoger" roep je
terwijl je je vasthoudt boven de afgrond
die steeds weer terugkomt
en die je steeds weer overvliegt, voorbij
Voorbij. Dat is allemaal voorbij
totdat ik jou in je ogen kijk
en zie: ik zweef