Soms zie ik wel mooie zinnen, maar
begrijp ik ten ene male er niets
van waarom zinnen en zelfs coupletten
worden afgebroken, zomaar, geen
andere reden dan om ’t ogenschijnlijke
genoegen scheppen in regels
die van circa gelijke lengte het oog
beroeren en dat moet dan doorgaan
voor poëzie, waar zinnen al zouden spreken
de gaten in de wereld zouden dichten
zonder kunstgrepen de zinnen laten zwemmen
zonder de lezer zich zelf redelijk te redden.