Weg. Nooit zo aanwezig

Het licht het al lang liet afweten
Het donker oprukte, nu hoogtij
viert en de schimmen van de dag
opduiken in de droom en zomaar

door alle muren heen, over-
rompelen waar je weerloos
staat en maar daarheen vliegt
waar de droom

je leidt aan de leiband
je over de rand duwt
voorbij het geweten
het geheugen vrij spel.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *