Wortel geschoten

We laten ze gewoon bloeien
rozen in de branding
van de zee, we worstelen
en komen boven, het zout houdt
ons niet tegen en de golven
tillen ons op, we zweven
ons bloed voedt
wat geen had gedacht
ooit te zien in het daglicht
de pijn voorbij, de vrucht
laat zicht raden.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *