Nooit zag ik een raaf
Ravenzwart haar
schijnt me een ander zwart
dan het kleed van een kraai
die stil zit aan het graf
Wijsheid die ik zie van veraf.
Naar het schijnt 1-2-3 Klaar Af
Letterlijk genomen in een wereld gekomen
schijnt die in mijn ogen
rechttoe rechtaan, vroeger, nu en later
en zelfs de aarde is plat
zo lang ik niet zit in een reuzenrad
voel ik me als een vis in het water.
En ook al weet ik van gekromde ruimtetijd,
die zich uitbreidt, in een ruimte van niets uitdijt,
een al dan niet eindige oneindigheid in de schoot van god,
dan weet ik ook, met die woorden vang je bot:
De grote wereld zo plat als tweedimensionaal
of één van overstijgende trap, een niet te bevatten verhaal.
Laat staan dat er meer dan één van is,
dan is er met de getallen 1, 2, 3 iets goed mis.
Verloving
Dit zijn geen woorden van een bard,
maar deze twee mensen zijn zo apart
dat ik er toch wat woorden aan wijd
ter ere van deze gelegenheid.
Hun timing is ook niet verkeerd
om te zien of ik dicht en rijm niet ben verleerd
Weinig weet ik van hun oorspronkelijke connectie
Ook verder beschik ik over een beperkte perceptie
Met name dan wat hem aangaat
kende ik niet meer dan een overhemd
dat volgens haar niet paste bij zijn teint
en mij wel paste inderdaad
Zo’n verloving nu, dat is een serieuze zaak
Gebeurt zo af en toe, nog steeds niet al te vaak.
Dus voel ik mij genoodzaakt in een regel of twee,
te wijzen op de ernst ervan zo lieverlee
Dat is dan bij deze ook weer afgerond
Kom ik ter zake en wel terstond:
Ze vertellen, ze kennen elkaar vijf jaren
Ik dacht al langer, zo niet een eeuwigheid,
waarin ze, zogezegd, heel wat hebben af gekleid,
om een passende vorm voor hun twee te baren.
Het is geen verhaal van Guinevere of Lancelot
Zij onbereikbaar, voor hem noodgedwongen bot
Noch een verhaal van Romeo en Juliet
waarbij culturen vormen een belet
En ook niet van Sneeuwwitje of Doornroosje
Nee, ze maken hun eigen sprookje waar
de liefde is niet kant en klaar
soms duurt het gewoon een poosje.
Zelfs in de hof van Eden, zo aan kant,
liggen de vruchten niet zomaar op het land
Zoals wel bekend bij deze tuinlieden
om te oogsten moet je soms flink wat wieden.
Vandaag markeren ze een punt en plein publiek
laten het verleden het verleden,
wars van de gemiddelde goede zeden
Toost ik op toekomstige romantiek.
Koninginnedag
Het is hutje-mutje druk op straat
Een feestdag voor het volk vandaag
In hoeverre dat een rol speelt, is de vraag
Men neemt de gelegenheid te baat
Tamelijk vreedzaam wel gaat het toe
Een enkele wanklank en drama daargelaten
Men tapt er lustig op los uit vaten
Strefen naar gezelligheid is de clou.
Daar tromgeroffel, daar een saxafoon of viool
door een groep, een enkeling, of wie nog zit op school
Onbevangen etaleert men zich als amateur of professioneel
Het maakt niet uit, want zo blijkt, ieder is met veel.
De beklemming van de broodnodige boodschappen
Als de begogeling verbleekt
het klamme zweet me uitbreekt
Boodschappen zo broodnodig op de schappen
onbereikbaar ver weg en niet te pakken
Daar heb ik echt geen boodschap aan
Monsters zijn het, maak ruim baan
Elk logo, elke kleur schreeuwt me toe,
maakt me stante pede moe
Moet weg, moet weg, moet weg terstond
Zak weg, verwelkom harde grond.