Foto's en andere waar
Handenvol bladeren hangen aan de bomen
groen en fris nog op midzomerdag
Moge hun aanzicht u wel bekomen
en hekelt u dat, doet u bij God beklag.
De langste jaardag is weer aangebroken
Lentebloemen zijn al lang verschoten
Nog is het geen tijd de haard te stoken
In de zomerhitte kunnen we ons ontbloten
Wie dit binnen leest bij volop zonneschijn:
Zou buiten niet beter vertier te vinden zijn?
Zo vluchtig als een regendruppel in de oceaan valt
zo vluchtig als lichtsporen van een ster mijn oog treffen
het wezen van een olijf zich kort op mijn tong samenbalt,
muzieknoten mijn geest verheffen
Herinneringen die niet beklijven
hoezeer men de toekomst ook tracht in te lijven
Vruchteloos kiezen voor een nalatenschap
tree voor tree, een eindeloze trap
Of bouwen en zichzelf overstijgen
uit doelloos plezier en zin te krijgen.
Letterlijk genomen in een wereld gekomen
schijnt die in mijn ogen
rechttoe rechtaan, vroeger, nu en later
en zelfs de aarde is plat
zo lang ik niet zit in een reuzenrad
voel ik me als een vis in het water.
En ook al weet ik van gekromde ruimtetijd,
die zich uitbreidt, in een ruimte van niets uitdijt,
een al dan niet eindige oneindigheid in de schoot van god,
dan weet ik ook, met die woorden vang je bot:
De grote wereld zo plat als tweedimensionaal
of één van overstijgende trap, een niet te bevatten verhaal.
Laat staan dat er meer dan één van is,
dan is er met de getallen 1, 2, 3 iets goed mis.
Ergens weet ik een schraal veld
verscholen achter muren
waar gras en distels tieren,
enkele bloemen, ik sta versteld
hoe moedig die volhouden, turen
en reiken naar licht, het leven vieren,
keren keer op keer weer terug
totdat de muren het bezuren,
instorten onder het gewicht van tijd
Verscholen plek van kleur en stilte
Neem ik node afscheid.