Het is al licht wat de klok slaat

Bellenblazen, in gedachten reis ik mee
opgetild onwaarschijnlijk licht
door kleuren bevangen
spelend over het vlak zwevend
zo kwetsbaar, maar nauwelijks meer
dan wij, houden we onze harten vast
laten we onze harten vrij
en met een handreiking
springen in een oogwenk de vonken
over, over en weer.

 
 
 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *