peinst (pijnt):
Als god (of God, voor mijn part) zo groot is – of welke goddelijke, godgelijke dan ook -, waarom moeten mensen die volgens zijn (haar?) gelovigen dan (god)lasterlijke uitspraken doen, of zich zelfs gedragen tegen zijn/haar Wil, dan door zijn/haar gelovigen bestraft worden (tot verminking of zelfs de dood aan toe)?! Als die zondaars toch al naar de hel – zouden – gaan, waarom zou je je dan als gelovigen nog bemoeien met die goddelijke wil? (Zou men als gelovige toch niet écht geloven in die goddelijke straf??? )
Waarom neemt de gelovige zo’n aanstoot aan godslastering en godslasterlijk gedrag?
Zou het zijn omdat zonder (wreed) optreden van de gelovigen hier op aard men nooit en te nimmer ook maar iéts kan zien van de straf die zo’n ongelovige zou verdienen??? Door zelf maar namens de god – in zijn/haar naam – de straf ten uitvoer te leggen, bevestigt men het eigen gelijk, het eigen geloof, omdat ook dát handelen geen kwalijk gevolgen heeft; eerder het tegendeel: de geloofsgemeenschap prijst zich zelf en versterkt zich zelf des te meer in “gemeen(zaam)” handelen. En/of men stelt dat god zijn/haar handen zo dan niet vuil hoeft te maken aan die ongelovigen en zondaars….. Alsof god überhaupt vuile handen zou kunnen krijgen? Alsof god maar beperkt is in zijn/haar tijd en aandacht wat hij/zij aan die (zondige) mens kan besteden? Alsof god überhaupt iets als “moeite” zou kunnen ervaren?
Kleinzielig zijn zij die zo geloven. En ware het niet om hun slachtoffers dan zou je kunnen volstaan met meelij en mededogen voor de beperktheid van dat soort geloof, dat zou eisen dat de gelovige mens namens god zijn/haar wil zou moeten handhaven.