Opkomst en teloorgang van beschavingen

een beschaving die steeds complexer en steeds meer succes heeft – rijker, grotere bevolking, meer macht, meer kunde, meer kunst – die gaat op termijn aan z’n eigen succes ten onder (door de toegenomen complexiteit en te weinig vermogen om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden(?) ).

Vroeguh omspanden beschavingen slechts (kleinere) gedeelten van de wereld, van de aarde. In de huidige tijd zou je kunnen zeggen, ondanks alle verschillende smaken, dat er niet veel meer is dan één beschaving die onderhand de hele aarde omspant, met haar technologie, wetenschap en consumentisme. Tja, buiten de aarde zelf is er niet echt meer een andere – naar het zich laat aanzien – ruimte van waaruit een andere beschaving kan opbloeien. Als er al iets van een nieuwe beschaving ontstaat, dan kan dat niet anders dan op en in de plaats van de huidige; laten we hopen dat de puinhopen niet te groot worden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *