Als we de westerse beschaving nou ’s niet op de eerste plaats definiëren als een beschaving waarbij de macht bepaald wordt via en door democratie, maar vooral als een versnelling in technologie – met als gevolg (versnelling in) grotere complexiteit en schaalgrootte – dan mogen we wel zeggen dat de westerse beschaving de hele wereld zo’n beetje overspant. Het westen is tegenwoordig overal.
Aangezien élke beschaving tot nog toe ten onder is gegaan aan natuurrampen of onbedoelde gevolgen van het eigen succes of een combinatie daarvan, valt te verwachten dat dat op enig moment – binnen een eeuw of zo – ook staat te gebeuren met onze huidige, wereldomvattende, beschaving. Hoe “rijk” geschakeerd die westerse beschaving ook is (politiek, religieus, economisch).
Hoewel wordt ingezien dat technologie (en consumentisme) leiden tot overschrijding van wel degelijk aanwezige grenzen – waar voorheen een beschaving slechts invloed had op een (beperkt) deel van de wereld – valt het maar te bezien of dát zal helpen. Er zijn altijd wel onheilsprofeten geweest. De meesten daarvan hebben niet gelijk, behalve dan de paar die wel gelijk kregen… Het is tijd voor een opstanding. Of een opstand.