Foto's en andere waar
Laat het nog even niet stormen
nu de bomen zich tooien
in tinten vlammend rood en geel
en ook nog het resterende groen
van al het blad dat zover nog niet is
Mogen ze in deze nadagen van de zomer
hun blad loslaten
zoals het uitkomt in stilte
al is het in grijze dagen
met flarden zonlicht nu en dan
en optrekkende mist in de ochtend.
Ook de aarde gaat wel langs
de rand van een afgrond
maar met een beetje mazzel
blijft het een aarde met lucht
met water en met vuur
en met leven ook
in vele gedaanten
méér dan groene soep
zolang die maar niet uit bocht vliegt
Gaat het echter
om onze soort, de mens, dat zoogdier
is het maar de vraag
of ze met alle kunst en vliegwerk
als enige tot dusver hier
kan ontsnappen aan de onvermijdelijke zon
of een zo korte tijd is beschoren
dat even later geen verhaal zelfs meer resteert.
Dat plantje bloeit toch mooi maar
zelfs al kan ie niet anders
al is het nog zo kortstondig
en die bij is er maar blij mee
– en welke andere bestuiver ook
al is ‘blij’ wellicht teveel gezegd –
maar ik blijf maar zitten met de vraag:
wie was er nou eerder,
de bloem of de bij?
Of hoe kwam dat zo allemaal
tot de wasdom die we nu kennen?
Ik houd het maar op:
geef leven de tijd en het komt er wel van.
Twee roodborstjes dansten
om elkaar en met elkaar
op de grond
Dood blad stoof op
voordat ze voor mijn nadering
elk een kant opvlogen
– daar in het Sterrebos –
en ik maar met de vraag bleef
of het toch zo zijn mag
dat ze elkaar nog zullen mogen.
Gisteren op mijn aanrecht
zat een witte kleine vlinder
– echt waar –
totaal onverwacht, ongedacht
Ik besefte haar (zijn?) aard pas
toen ik ‘r bij de vleugels greep
Wat daarmee aan te vangen in de winter?
Wat voor denken, gedachten
zou die eertijds verpopte rups hebben
en wat voor verlangens enzovoort?
Hoezeer ben ik zelf zo’n vlinder?
Levend wezen. Jazeker
Moest ik bloemen kopen vol nectar?
dat ik haar een lot gunde
dat haar niet beschoren was
en dan ook nog heel alleen
Direct doden is ook zowat
want zo levend
zozeer als mijzelf
hoe verschillend ook
En zozeer als ik dan leef
leeft ze dan toch vast anders
heel anders
en ik hoopte maar
dat de vrieskou buiten
(al was en is het uit de wind)
een zachte dood zou brengen
Of toch een wonder?
Zojuist nog leek ze haar vleugels
– ff checke –
een slag te bewegen
maar het kon ook een windvlaag zijn
{misschien heeft ze wel antivries?]
Nog steeds ligt hier wat sneeuw
onderbroken door plukken land en gras
en de vele gestrooide straten en trottoirs
– maar mijn voetstappen kraken nog her en der
als ik op weg ga –
bij uitzondering
vergeleken bij het hoge noorden
en het allerdiepste zuiden aan de pool daar
en op die ene plek mag ik
de gele bloemetjes zien van winterakonieten
zo uit de wind
die nog waait uit het oosten.
Bel me maar
als Groenlands ijs is gesmolten
of in het onwaarschijnlijke geval
als ijsberen kunnen dansen op de noordpool
Bel me maar
als de Rijn is droog gevallen
of anders, heel misschien, wanneer
een elfstedentocht verreden wordt
Bel me maar
als de Amazone een woestenij is
of, mocht het zover komen
als rijkdom alleen nog iets is van puur natuur
Vandaag ging ik niet alleen
voor de zoveelste dag
sinds ik ter wereld kwam
onder de zon, maar mocht ik
me bijkans baden
in ’t licht, er tegenin kijken
op mijn terugweg
zozeer niet van hot naar her
zij het niet blindelings
maar met oog
voor passanten, boten aan de wal
voor de kalende bomen
paden vol gevallen blad
een enkele vogel die niet gevlogen was.
Naar buiten bleek het licht
zo tegen de schemering
– maar ik kon nog goed zien
waar ik heen ging –
onder een lichtgrijze in windstille
lucht die de paden, de bomen
en alles zo maar
deed oplichten in een zacht oranje-roze
dat zich anderzijds niet laat beschrijven
maar mijn gemoed zich aan kon laven
voordat alras het donker de overhand
nam en ik bepakt en bezakt van de dag
huiswaarts keerde
waar niets anders mij wacht
dan mijn gemak.
Lopen we op onze laatste benen?
Kleinkinderen die moeten vluchten
vanwege klimaat. Misschien dat Groenland
nog wel z’n naam waarmaakt?
De zoute zee die binnendringt
ten minste waar rivieren nauwelijks
meer kunnen uitmonden?
Kleinkinderen die en masse het loodje
leggen? En een gemiddelde
levensspanne van zeg 40, 50 jaar?
Nog genoeg tijd van leven
om ons voort te planten
op resterende plekken
onder het juk van de sterksten?
Acht miljard, tien miljard of elf
miljard mensen die consumeren
voor tig keer zoveel als een eeuw of wat
geleden. Het kan niet op
behalve dat het wel kan
Gehavend zal de aarde wel doordraaien
Toch jammer wij mensen het moois verpesten
dat we óók creëren. En alleen aan ons
is het om zwarte bladzijden op te tekenen
Om van figuurlijk klimaat niet te spreken
[ Wat zou AI ervan zeggen? ]