Dacht ik het niet:
de winter is nakend
het vergeetmenietje vergaan
In mij
draag ik de hete dagen met mij mee
en ik neurie
en ik fluit een deuntje
– het werk is gedaan –
als ik in gedachten de hele wereld omarm
Al laat de kou mij niets anders
dan de kou alleen
tot slot
voorbarig gezegd
maar op je laatste benen
valt er niets meer te dichten.
